Grigory Sokolov werd door de Doelen middels een citaat uit NRC Handelsblad aangekondigd als een meesterpianist van constante kwaliteit. ((“Maurizio Pollini heeft wel eens een mindere dag, Radu Lupu wordt steeds excentrieker. Op Sokolov kun je in zijn jaarlijkse recital in de Meesterpianisten altijd bouwen.”)) Die consistentie was ook deze avond merkbaar, maar dat wil niet zeggen dat Sokolovs lezing van werken van Frédéric Chopin een serie voltreffers betrof.
Voor de pauze klonk de Piano Sonate in b, Op. 58, een van latere werken uit Chopins korte leven en de laatste sonate die hij zou schrijven. Een trefzekere behandeling van het Allegro maestoso zette de toon voor de rest van de avond die zich kenmerkte door een formidabele technische beheersing, maar ook een zekere plechtstatigheid, die deels voortkwam uit de door Sokolov gekozen tempi. ((Alternatieve behandelingen van tempo aanduidingen kunnen controversieel zijn. De experimenten van Garrick Ohlsson met de Scherzi van Chopin (te horen op Hyperions complete Chopin editie) zijn niet naar ieders smaak, maar leveren wel interessante, nieuwe inzichten op.)) Nu moet opgemerkt worden dat veel werk van Chopin misbruikt door jonge pianovirtuosen wordt om er zo snel mogelijk doorheen te kunnen razen. Delen uit de derde sonate zijn geknipt voor een dergelijke mishandeling, dan vergeet men voor het gemak de non tanto-indicatie (niet te veel) in het afsluitende Presto maar even. Bij Sokolov voerde een relatief kalme aanpak de boventoon, hetgeen bijvoorbeeld in de Finale mooie accenten opleverde, mede door de korte aarzelingen die hij soms inlaste in zijn spel. Zijn analytische benadering werkte echter niet volledig, in het Largo was het moeilijk om geconcentreerd te blijven, al kan dat komen door de persoon die bijna stikte in een hoestbui terwijl zijn of haar mobiele telefoon lustig rinkelde…
Het programma na de pauze bestond enkel uit een aantal mazurka’s; werken die vaak worden gebruikt als vulling om gaten in pianorecitals op te vullen. Een royale selectie is daarom vrij uniek. Chopins verzameling Poolse volksdansen zou op papier vergelijkbaar kunnen zijn met collecties van miniaturen als Schumanns Carnaval of zijn Fantasiestücke, Debussy’s Préludes of Chopins eigen creaties in hetzelfde genre. Aanvankelijk, tot grofweg de eerste vijf werken, leek de vergelijking met dergelijke miniaturen ook op te gaan, maar gaandeweg bleken de stukken toch te gelijkaardig in ritmiek en melodische inventie. Het blijft prachtige muziek die vakkundig, maar soms wat te bestudeerd door Sokolov werd gespeeld. In de hoeveelheid en samenstelling bleken de mazurka’s toch niet heel bevorderlijk voor de spanningsboog van een concertprogramma.
Na de laatste mazurka trakteerde het publiek de oude meester op een uitzinnig applaus dat hem ertoe bewoog om nog minstens zes toegiften te spelen. Alleen daarom al een bijzondere avond, maar desondanks miste er magie.
Ik kan geen mazurka meer horen voor de volgende 6 maanden.
Ik was bij het concert aanwezig en was benieuwd of iemand misschien weet welk stuk de 4e toegift was. Had dit stuk nog nooit eerder gehoord en zou het graag nog eens luisteren!
De exacte volgorde van de toegiften is bij mij weer enigszins weggezakt. Volgens mij kwam er iets van Schubert voorbij, maar het vierde werk kon ik niet duiden. Brahms, een van zijn Klavierstücke, wellicht?
Bedankt voor je hulp Marc! Het vierde stuk was een stuk met een bekende melodie die telkens terugkwam, aan het begin van het stuk, in het midden en aan het eind. Ik zal inderdaad de Klavierstücke van Brahms een luisteren.
Schubert doet dat regelmatig en Sokolov speelde zeker een van zijn Impromptu’s. Er was ook nog een laat-Romantisch werk, dat zou misschien ook een van Rachmaninovs Préludes kunnen zijn.
Paul, dit waren de encores:
(Encore 1) Schubert Impromptu in E-flat major, D. 899-2
(Encore 2) Schubert Impromptu in G-flat major, D. 899-3
(Encore 3) Schubert Impromptu in A-flat major, D. 899-4
(Encore 4) Schubert Klavierstück in E-flat major, D. 946-2
(Encore 5) Chopin Mazurka in G minor, op. 67-2
(Encore 6) Griboyedov Waltz in E minor
Eh, juist. Daar zat dus geen noot Brahms of Rachmaninov tussen!
Bedankt Peter!! Kan ik ze nog eens even terugluisteren..
Graag gedaan Paul! Ik ga deze zomer een paar opnames op Youtube zetten (pmc schultz). Er zal ook wel iets van Rotterdam tussen zitten.